Democratische vernieuwing: de kiezer als ‘opdrachtgever’ van het Parlement.

Bij de Tweede Kamer-verkiezingen zijn er de laatste jaren veel zwevende kiezers. Velen weten niet wat ze moeten stemmen. Volgens de peilingen in de aanloop naar 12 september werd het heel moeilijk een stabiel kabinet te formeren, tenzij ze bestaat uit minstens vier partijen. Met zo’n kabinet krijgt de kiezer drie andere partijen erbij en zo een sterk verwaterde versie van zijn/haar keuze. Om het democratisch proces nieuw leven in te blazen en de kiezer en de Tweede Kamer meer houvast te geven stel ik het volgende voor. Ook in de komende formatie kan dit een methode zijn om snel tot een kabinet te komen. We stemmen voor de Tweede Kamer om de krachtsverhouding tussen de partijen vast te stellen. Uit die krachtsverhouding krijgen drie combinaties van partijen de opdracht om in drie maanden een concept regeerakkoord te schrijven. Daaruit vloeien dus drie concept regeerakkoorden voort. Het CPB rekent die regeerakkoorden door en de kiezer krijgt de gelegenheid om nogmaals te stemmen, maar dan op slechts één van de drie regeerakkoorden. De regering wordt samengesteld door de partijen die het winnende regeerakkoord hebben geschreven en gaat dat beleid vier jaar lang met totaal commitment uitvoeren. Mocht het kabinet tussentijds toch vechtend uit elkaar vallen, dan voert de Tweede Kamer als geheel in allerlei ad-hoc coalities het winnende regeerakkoord uit. Het Parlement als geheel is dan verantwoordelijk. Zo wordt recht gedaan aan het stemgedrag van de kiezer en de kiezer echt de ‘opdrachtgever’ van het Parlement.